Ik zal jullie eerst meenemen in de laatste jaren…. Ik had mijn vader toen 18 jaar niet gesproken. Ik wilde hem ook niet spreken, had er op 22 jarige leeftijd zelf voor gekozen om geen contact met hem te hebben.
En ja, die beslissing maak je niet zomaar zullen we maar zeggen.
Ik kan me nog herinneren dat ik 10 jaar geleden net voor kerst een FB post van iemand zag, mijn broertje belde me erover om dit te delen met mij. Ik herkende mijn vader meteen op deze foto en las de tekst die erbij stond;
Hierin stond dat men medelijden had met deze man/zwerver en ook hem een fijne kerst gunde. Pppfff, ik kan je vertellen die kwam toen wel binnen.
Ik las de reacties die eronder stonden, je zult het niet geloven, maar de reacties liepen uiteen van;
🔹 Ik ken hem, dat is…. En dan werd een hele andere naam benoemd
🔹Ik ken zijn vader (mijn opa dus) en deze dronk nogal veel, dus ik snap wel dat hij een ‘ontspoorde’ zoon heeft;
Mijn opa heb ik nog gekend, maar die herinnering heb ik verre van wat er beschreven werd
🔹Tot reacties zoals… dat is mijn vader, maar ik wil geen contact met hem; En heel eerlijk, ik kende heel de vrouw niet die reageerde. Sterker nog, ik had haar nog nooit gezien!
Hoe bizar is dat, dat er zó gereageerd wordt. Ik voelde mij dan ook niet geroepen om hierop te reageren. Daarbuiten was ik nog niet zover als ik nu ben en had ik de behoefte nog niet om in contact te komen met hem.
Anyway in het jaar 2018 heb ik een aantal paardencoachsessie gehad bij Henk & Esther te Cromvoirt. Ik sta er nog van te kijken wat de paarden mij hebben laten inzien. Door de paardencoach sessie, werd mij nm oa duidelijk waar ik nog iets mee moest doen. Dit doordat ik letterlijk een blokkade voelde bij mijn maagstreek en ik wilde dat deze opgeheven zou worden.
Ik wist dat ik oa mijn vader hiervoor moest opzoeken om het eea helder te krijgen voor mezelf. Maar hij woonde nergens officieel, dus de gemeente hoefde ik niet te bellen. Daarbuiten was ik hem wel een paar keer tegengekomen in die jaren ervoor, maar ik was er nog niet aan toe om hem aan te spreken.
Doordat ik hem weleens zag lopen of fietsen met héél zijn hebben en houden, had ik het vermoeden dat hij bij Pater Poels of Taverne werd opgenomen (opvanghuis in Tilburg).
Ik heb deze instanties gelijk na de sessie met het paard gebeld, maar deze konden mij allebei niet van informatie voorzien, puur om de privacy van de cliënt niet in gevaar te brengen. Okay, ik snap dat. Maar waar sta ik dan als dochter die haar vader na 18 jaar wil spreken. Waar kan ik dan terecht vroeg ik me af!
Ik had geen andere keuze dan gewoon zelf afwachten tot ik hem onverwachts tegen zou komen. Ondertussen had ik al mijn vragen op papier gezet en ook in mijn telefoon, want stel je voor dat ik hem onverwachts tegen zou komen!
Begin sept. 2018 had ik (paarden) coach Henk aan de telefoon. Hij zei; Brigit, ik heb echt het gevoel dat je hem binnenkort tegenkomt. Je bent er bewust en onbewust mee bezig, dus ik verwacht dat dit snel gaat gebeuren. Ik zei tegen hem, ik ga nu met vakantie en daarna ga ik bekijken wat ik nog kan doen om hem te vinden. Dat het resulteerde dat ik terugkwam van vakantie en kort daarna mijn vader zou ontmoeten, had ik nooit gedacht. En er zat nog geen 3 weken tussen het telefoongesprek met Henk en de “toevallige” ontmoeting met mijn vader!
Hoe bijzonder en mooi is dat 🙏🏼!
Zo zie je ook wat de kracht van gedachte met je doet….
Ik zal jullie volgende week meenemen in hoe het verloop van de ontmoeting met mijn vader is geweest… Anders wordt ook deze post wel weer heel lang..
Reactie plaatsen
Reacties